در سال 2020، کالیفرنیا رای دهندگان پیشنهاد 22 را تصویب کردند، قانونی که شرکت های مبتنی بر اپلیکیشن از جمله Uber، Lyft و DoorDash می گویند شرایط کارگران را بهبود می بخشد و در عین حال وسایل حمل و نقل و تحویل را برای مصرف کنندگان ارزان و فراوان نگه می دارد. اما گزارشی که امروز منتشر شد حاکی از آن است که رانندگان در ایالت در مقایسه با قبل از اجرایی شدن قانون، دستمزد ساعتی موثر خود را کاهش داده اند.
مطالعه انجام شده توسط PolicyLink، یک سازمان تحقیقاتی و حمایتی مترقی، و Rideshare Drivers United، یک گروه حمایت از رانندگان در کالیفرنیا، نشان داد که پس از پرداخت هزینه‌های مربوط به انجام تجارت از جمله بنزین و فرسودگی وسیله نقلیه، رانندگان اشتراکی در ایالت، هزینه‌های مربوط به انجام کار را پرداخت می‌کنند. دستمزد ساعتی 6.20 دلار، بسیار کمتر از حداقل دستمزد 15 دلار در ساعت کالیفرنیا. محققان محاسبه می کنند که اگر رانندگان به جای پیمانکاران مستقل، کارمند شوند، می توانند 11 دلار اضافی در ساعت به دست آورند.
ویتالی کنستانتینوف، که در سال 2018 رانندگی را برای شرکت‌های اشتراک‌گذاری سواری در منطقه سن دیگو آغاز کرد و یکی از اعضای رایدشیر درایورز یونایتد است، می‌گوید: «رانندگی از زمان تصویب 22 دشوارتر شده است. اگرچه ما را پیمانکاران مستقل می نامند، اما توانایی مذاکره در مورد قراردادهای خود را نداریم و شرکت ها می توانند شرایط ما را در هر زمانی تغییر دهند. ما به حقوق کار نیاز داریم که به کارگران مستقر در اپلیکیشن تعمیم داده شود.»
زاهد عرب، سخنگوی اوبر در بیانیه ای نوشت که این مطالعه “عمیقاً ناقص بود” و گفت که داده های خود این شرکت نشان می دهد که ده ها هزار راننده کالیفرنیا در تاریخ های مورد مطالعه توسط تیم تحقیقاتی 30 دلار در ساعت درآمد داشتند، اگرچه رقم اوبر این موضوع را به حساب نمی آورد. هزینه های راننده سخنگوی Lyft، Shadown Reddick-Smith گفت که این گزارش “به تجربه رانندگان در کالیفرنیا وابسته نیست.”
در سال 2020، Uber، Lyft، و سایر شرکت‌های تحویل مبتنی بر اپلیکیشن، Proposition 22 را به عنوان راهی برای مصرف‌کنندگان و کارگران کالیفرنیایی برای خوردن کیک و خوردن آن تبلیغ کردند. در آن زمان، یک قانون جدید ایالتی با هدف اقتصاد گیگ، AB5، به دنبال تبدیل کارگران مبتنی بر برنامه از پیمانکاران مستقل به کارمندان بود، با تمام حقوق کارگران به این وضعیت – مراقبت های بهداشتی، غرامت کارگران، بیمه بیکاری. قانون بر این ایده بود که شرکتها کنترل زیادی بر کارگران، دستمزدها و روابط آنها با مشتریان دارند تا آنها را به عنوان پیمانکاران مستقل در نظر بگیرند.
اما برای شرکت‌های Big Gig، این تغییر به ازای هر تخمین، صدها میلیون دلار در سال هزینه خواهد داشت. این شرکتها استدلال می‌کردند که اگر مجبور شوند با رانندگان به‌عنوان کارمند رفتار کنند، برای ادامه کار مشکل خواهند داشت، رانندگان توانایی تنظیم برنامه‌های خود را از دست می‌دهند و سواری‌ها کمیاب و گران می‌شوند. شرکت‌هایی از جمله Uber، Lyft، Instacart و DoorDash، Prop 22 را در تلاشی برای ایجاد معافیت برای کارگرانی که در پلتفرم‌های مبتنی بر اپلیکیشن رانندگی می‌کنند و تحویل می‌دهند، راه‌اندازی کردند.
بر اساس پیشنهاد 22، که در سال 2021 اجرایی شد، رانندگان اشتراک سواری همچنان پیمانکاران مستقل هستند. آنها نرخ تضمینی 30 سنت در هر مایل و حداقل 120 درصد حداقل دستمزد محلی را دریافت می‌کنند، بدون احتساب زمان و مایل‌های طی شده بین سفرها در حالی که رانندگان منتظر کرایه‌های بعدی خود هستند، که اوبر گفته است 30 درصد از مایل‌های رانندگان را تشکیل می‌دهد. در حالی که در برنامه رانندگان مقداری بیمه حوادث و غرامت کارگران دریافت می کنند و همچنین می توانند واجد شرایط دریافت یارانه مراقبت های بهداشتی باشند، اگرچه تحقیقات قبلی توسط PolicyLink نشان می دهد که تنها 10 درصد از رانندگان کالیفرنیا از این یارانه استفاده کرده اند، در برخی موارد به دلیل اینکه ساعات کافی کار نمی کنند. واجد شرایط شدن.