5 اصل طراحی برای حفظ تجربیات انسان در فراجهان

لحظه ای را که برای شرکت در کنسرت، صحبت یا بازی به سالن تئاتر می رسید را تصور کنید. وقتی از ورودی با نور گرم عبور می کنید و بلیط در دست دارید، انتظار ایجاد می شود. از پله‌ها بالا می‌روید و درها باز می‌شوند تا مقیاس بزرگ فضا، تماشاگران زمزمه‌کننده و صحنه روشن‌شده را آشکار کنند. همانطور که صندلی خود را پیدا می کنید، چراغ ها کم می شوند، پرده ها از هم جدا می شوند و موسیقی باز کننده متورم می شود. نمایش در آستانه شروع است.

وقایع با تشریفاتشان، حس افزایش هیجان و پیشرفت روایت تعریف می‌شوند. از لحظه‌ای که به ورودی نزدیک می‌شوید تا زمانی که تشویق‌های پایانی به پایان می‌رسد، یک تئاتر با طراحی خوب حس مناسبت و هدف مشترک را القا می‌کند. از لحاظ تاریخی، مردم در ساختن این مکان‌ها – فضاهایی که کیفیت تجربیات مشترک ما را افزایش می‌دهند – در دنیای فیزیکی عالی هستند. و ساخت آنها در یک مجازی به همان اندازه امکان پذیر است.

با ورود VR به طور پیوسته به جریان اصلی – اخیراً اخباری در مورد دو هدست جدید متا و سونی منتشر شد که هر دو قرار است پذیرش واقعیت مجازی را گسترش دهند – بسیار مهم است که طراحان فضاهای مجازی ایجاد کنند که انسانیت ما را تصدیق کند. به‌عنوان کسی که مکان‌های مجازی را طراحی می‌کند که هزاران نفر از آنها استفاده می‌کنند، می‌خواهم درس‌هایی را که تیمم و خودم آموخته‌ایم به اشتراک بگذارم تا دیگر طراحان بتوانند تجربیاتی را ایجاد کنند که مدت‌ها پس از بیرون آمدن هدست‌ها در حافظه باقی بماند.

از دنیای واقعی الهام بگیرید، اما به تفاوت های مهم توجه کنید

اصول فضاهای رویدادهای مجازی مشابه مکان‌های واقعی است و فرآیند طراحی آنها نیز مشابه است. اغلب، تیم طراحی ما معمارانی را وارد می کند تا اطمینان حاصل شود که از اصول دنیای واقعی یاد می گیریم.

کریستوفر دانیل، معمار، که مکان‌های اجرای واقعی و مجازی را طراحی می‌کند، می‌گوید: «ملاحظات خاص برای مخاطب، برنامه و زمینه وجود دارد – فقط این است که این مخاطبان از آواتارها تشکیل شده‌اند و زمینه مجازی است». ما این فرصت را داریم که با ویژگی‌های یک سالن کنسرت در برلین یا یک تئاتر در بوئنوس آیرس کار کنیم، محدودیت‌های فیزیکی را کنار بگذاریم و مکان‌های مجازی ایجاد کنیم که هم خارق‌العاده و هم معتبر باشد.»

به خاطر داشته باشید که فضاهای مجازی خواسته های متفاوتی دارند. ما متوجه شده ایم که مخاطبان مجازی برای احساس راحتی به فضای بیشتری بین صندلی ها نیاز دارند. و خطوط دید از صندلی به صحنه باید به این واقعیت اجازه دهد که مخاطبان به طور همزمان در اتاق با هم و در سراسر جهان در محیط های فیزیکی جداگانه هستند. این بدان معنی است که آواتارها بیشتر از یک مکان فیزیکی بیشتر و نامنظم تر حرکت می کنند. برای اطمینان از اینکه دیگر مخاطبان حواسشان پرت نمی شود، اغلب هر ردیف صندلی را بالاتر از فضای فیزیکی قرار می دهیم و صندلی ها بازتر است.

در انتخاب مواد خود خاص باشید

ایجاد تجربیات مجازی متقاعدکننده تمرینی در جهان سازی است. اینکه یک محیط کاملاً خارق‌العاده باشد یا مبتنی بر واقعیت باشد، این که «واقعی» به نظر برسد، یک عامل اساسی برای پتانسیل غوطه‌وری آن است.

ما دنیای مجازی را از نزدیک تجربه می کنیم، به این معنی که هر محیطی نیاز به توجه به جزئیات دارد. از نوع سنگ انتخابی گرفته تا برش و دانه چوب – به چوب ماهون یا سرو قرمز فکر کنید، نه فقط “چوب قهوه ای” – سطح بالایی از کاردستی فضای شما را به مقصدی تبدیل می کند که مردم مایل به بازگشت به آنجا هستند.

طراحی با در نظر گرفتن صدا

متقاعد کننده ترین فضاهای واقعیت مجازی چند حسی هستند، بنابراین استفاده متفکرانه از عناصر صوتی کلیدی برای قرار دادن مخاطب در دنیای جدید است. تعدادی تکنیک برای در نظر گرفتن وجود دارد، از جمله صدای محیطی، صدای لنگر در فضایی، و بازخورد صوتی برای پاداش دادن به تعاملات خاص، یا ترکیبی از هر کدام.

صرف نظر از رویکرد شما، صدای فضایی موثر به فضا ملموس می‌افزاید و در عین حال تأثیر تصاویر متقاعدکننده را عمیق‌تر می‌کند. صدای امواج دوردست، یا عبور مرغ دریایی از بالای سر، می تواند فضا را زنده کند، بنابراین در نظر بگیرید که چشم انداز شما چگونه به منظره صوتی شما کمک می کند.

با مخاطبان خود همدلی کنید

واقعیت مجازی چالش جدیدی برای خلاقان ایجاد می کند: وقتی می توانید هر چیزی بسازید، چگونه انتخاب می کنید که از کجا شروع کنید؟

مرحله اکتشاف اولیه برای عمیق‌تر کردن درک هدف و مخاطبان مورد نظر یک فضا کلیدی است. دوست دارید مهمانانتان چه احساسی داشته باشند؟ فضا چگونه به آنها خدمت خواهد کرد؟ یا آنها را غافلگیر کنید؟ هدف این است که هنرمندان، طراحان UX و فن‌آوران در این مرحله الهام بگیرند و در عین حال مخاطب و هدف رویداد را در ذهن خود نگه دارند.

در این مرحله، ایجاد محدودیت‌ها و تعریف اینکه محیط چیست نیز بسیار مهم است نه. ما اغلب از تابلوهای Miro و Pinterest برای برجسته کردن عناصر استفاده می کنیم – سقف های کم، نور نواری، کروم پر زرق و برق – به طوری که چیزی عمومی یا بدون شخصیت نسازیم. این فرآیند به تیم خلاق کمک می‌کند تا ابهامات را از بین ببرد، واژگان بصری مشترکی بسازد و هر گونه فرضی را بیان کند.

رویداد خود را به عنوان یک داستان در نظر بگیرید

با هر رویداد واقعیت مجازی، ما داستانی را با آغاز و پایانی تعریف می‌کنیم، بسیار شبیه به یک اجرای واقعی. برای اطمینان از اینکه شرکت کنندگان این پیشرفت روایی را احساس می کنند، ارائه سرنخ هایی با الهام از اصول فیلمنامه نویسی، مانند ساختار کلاسیک سه پرده، مفید است.

به عنوان مثال، شروع هر رویداد باید به عنوان اولین اقدام شما باشد، کاری که با تنظیم صحنه و نمایش مشخص می شود. از مهمانان خود استقبال کنید، به آنها نشان دهید و اطلاعات اولیه ای را ارائه دهید که آنها را ترغیب به کاوش بیشتر کند. مهم است که شرکت کنندگان – که بسیاری از آنها ممکن است تازه وارد واقعیت مجازی باشند – از همان ابتدا، قبل از تشدید پیچیدگی، به آرامی راهنمایی کنید.

این اقدام در حال افزایش باید در ارائه یا اجرای اصلی رویداد به اوج خود برسد و واکنش مخاطبان متفاوتی را ایجاد کند. همچنین بسیار مهم است که مهمانان با ارائه گام‌های واضح بعدی برای خروج از فضا و ادامه مسیر، درک کنند که در پایان رویداد اصلی چه کاری انجام دهند.

بشریت حیاتی باقی خواهد ماند، حتی با تکامل تکنولوژی

مانند بسیاری از فناوری‌ها، واقعیت مجازی نیز به سرعت در حال پیشرفت است. طراحان امروزی با وظیفه بهینه سازی تجربیات در چارچوب محدودیت های هدست فعلی روبرو هستند و در عین حال برای تکامل بعدی نیز آماده می شوند. آینده با چالش های بزرگتری روبرو خواهد شد. به عنوان مثال، هوش مصنوعی به زودی نه تنها هنر مفهومی بلکه کل جهان های مجازی را تولید خواهد کرد.

اما طراحی فضاهایی با داستان سرایی در قلب آنها همچنان یک تمایز انسانی خواهد بود. همانطور که به فراجهان می رویم، انسانیت خود را فراموش نکنیم.

مایکل اوگدن مدیر ارشد خلاقیت در شرکت VR است مسحور کردن، راه اندازی آزمایشگاه خلاق داخلی شرکت، Atmospheric.