وضعیت فعلی قابلیت همکاری متاورس: چارچوب طراحی باید از اینجا به کجا برسد

«اینترنت با لایه هویتی ساخته نشده است» یک عبارت کلاسیک (و واقعی) است، اما نباید بهانه ای برای ادامه مسیر نادانی باشد. با استفاده از هک کردن iCloud مرحوم استیو جابز به عنوان مثال، واضح است که هیچ یک از هویت های دیجیتال ما امن نیست. بهتره هیچی نداشته باشیم پس؟ شاید. با این حال، بیایید فقط یکی را امتحان کنیم…

کمتر، بیشتر است

حاکمیت بر خود به سرعت در حال تبدیل شدن به یکی از مهمترین نقاط ورودی و موانع در بحث متاورس است. در حال حاضر، متاورس افراد را ملزم می‌کند تا هنگام عبور از چندجهانی، خود را مجدداً ثبت کنند. در حالی که بسیاری از متاورژن ها از چندین جنبه اضافی هستند، متاسفانه ما در حال حاضر اولین نشانه های این روند را می بینیم. مایکروسافت، سونی، انویدیا، متا، ادوبی و بسیاری از شرکت‌های دیگر اخیرا گرد هم آمده‌اند تا ایجاد انجمن استانداردهای Metaverse را اعلام کنند، کنسرسیومی که هدف آن اطمینان از قابلیت همکاری است.

با این حال، قابلیت همکاری متکی به داشتن یک هویت دیجیتالی منحصر به فرد است که به طور جهانی قابل تشخیص است و سهولت استفاده، گردش کار و تجربه را تضمین می کند.

اقتصاد متاورس

“متانومیکس” اصطلاحی است که در ابتدا توسط آن ابداع شد داگ تامپسون برای یک برنامه گفتگو که قبلاً در Second Life میزبانی می کرد، و باید گفت که مدل های اقتصادی متاورس اغلب آنقدر خسته کننده و تکراری هستند که به راحتی می توان آنها را با دستورالعمل های زیر خلاصه کرد:

• توکن های سهام
• مقداری زمین یا NFT بخرید (با مالیات)
• مقداری هزینه ورودی بپردازید
• قمار یا قرعه کشی

اینها همه مکانیزم هایی هستند که منجر به درگیری در دراز مدت اما با شدت و تاثیر کم می شوند. پس تغییر دهنده بازی متاورس چیست؟ سرنخ در جمله قبل است: بیایید در مورد گیمیفیکیشن صحبت کنیم.

کاربران فقط می خواهند از آن لذت ببرند

ما به سمت یک دنیای مجازی فراگیر حرکت می کنیم و طراحی غالب آن (DD) توسط صنعت بازی وب 3 هدایت می شود، درست همانطور که ارزهای دیجیتال از نیاز به فعلیت بخشیدن ارزش مالی به ارزهای درون بازی به وجود آمدند. در حال حاضر در گیم فای شاهد انتقال دردناک از مدل بازی به درآمد به مدل بازی و کسب درآمد هستیم.

این ممکن است مانند یک ترفند زبانی ساده به نظر برسد – اما درعوض نیاز به بازگرداندن بازی به هسته گفتگو را نشان می دهد. مدت طولانی است که GameFi از چشم انداز سودجویانه خود مست شده است و این به قیمت جنبه مسخره و امکانات برای کاربران تمام می شود. با ظهور کریپتو-زمستان، بازی‌های این پلتفرم در معرض کاهش فضا قرار گرفتند و به استثنای معدودی از جمله Axie Infinity و Sandbox متوقف شدند.

علاوه بر شرط باخت GameFi، Axie Infinity خود قربانی یک هک 600 میلیون دلاری در نوامبر 2021 شد که منجر به نابودی کاربران شد، در حالی که توکن اصلی SLP از 0.4 دلار به 0.0025 دلار رسید.

این بدیهی است که توکنومیک پروژه را مختل کرد. با این وجود، به لطف جامعه کاهش یافته اما قوی 700000 حامی، همچنان پابرجا ماند.

Sandbox، یک بازی که از برخی جهات یادآور Minecraft است، در عوض دارای دو میلیون کاربر است و یک ویژگی اصلی دارد: در متاورس قرار دارد.

Gamenomics

گیمیفیکیشن تعاملات اجتماعی یک جنبه حیاتی از متاورس است: تنها فضاهای مجازی که در حال حاضر مفهوم واضحی از مالکیت در آن وجود دارد، پلتفرم های اجتماعی مانند Reddit و بازارهای NFT مانند OpenSea هستند.

با این حال، این پلتفرم‌ها تجربه محدودی را ارائه می‌کنند، زیرا تمرکز از غوطه‌ور شدن و توانایی جابجایی بین متاورس‌ها جلوگیری می‌کند. اگر این فضاها بتوانند تمایل طبیعی انسان به بازی، خودانگیختگی و سرگرمی را مهار کنند، به حدی رشد خواهند کرد که ایجاد یک متاورز یکپارچه و GameFicated، با وجود چشم انداز و منافع شرکت ها اجتناب ناپذیر خواهد بود.

کاربران متاورس بر اساس ویژگی‌های کهن الگویی که احتمالاً مشابه آنهایی هستند که به عنوان پایه بازی‌های اجتماعی عمل می‌کنند، عمل می‌کنند. دکتر ریچارد بارتل چهار نوع از این کهن الگوهای خاص را تعریف کرده است:

1. دست آوردی که هدف گرا است و نیاز به تکمیل وظایف و معیارهای محول شده به خود را هدایت می کند.
2. Socializer، که متاورس را فرصتی برای آنها می بیند تا دوستان و شبکه های جدیدی پیدا کنند.
3. کاوشگر، که ماجراجویی است و دائماً به دنبال تحریک بازی و هیجینک است، به ویژه در رابطه با تجربیات منحصر به فرد.
4. شکارچی: برای اینکه به انتظارات کسی خیانت نکنید، باید تصمیم بگیرید که چه چیزی و چگونه این نوع شکار کاربر را انجام دهید.

این کهن الگوها متقابلاً منحصر به فرد نیستند – کاربران اغلب ترکیبی از آنها را نشان می دهند که یکی بر سایرین غالب است. گیمیفیکیشن تعاملات اجتماعی یک جنبه کلیدی متاورژن است. پلتفرم‌هایی مانند بازارهای Reddit و NFT به دلیل تمرکز، تجربه محدودی را ارائه می‌کنند، اما اگر بتوانند از میل طبیعی انسان برای بازی و سرگرمی بهره ببرند، ایجاد یک متاورس متحد و بازی‌سازی شده اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.

این چهار کهن الگو باید به‌عنوان پایه‌ای برای ساخت مدل‌های توکن موفق در متاورس و تعیین مدل نظری بازی و طراحی مکانیسم برای اقتصادهای پایدار و ساختارهای حاکمیتی عمل کنند.

فراجهان و اقتصاد فرا درجه دوم

اقتصاد بازی‌شده سیستمی است که در آن فعالیت‌های اقتصادی حول قواعد و انگیزه‌های بازی‌مانند سازماندهی می‌شود، با هدف جذاب‌تر کردن و لذت‌بخش‌تر کردن تعاملات اقتصادی برای شرکت‌کنندگان. یک DAO (سازمان خودمختار غیرمتمرکز) به طور بالقوه می تواند برای مدیریت و نظارت بر قوانین و مشوق های این اقتصاد استفاده شود و به تضمین انصاف و شفافیت برای همه شرکت کنندگان کمک کند.

نزدیکترین نمونه دنیای واقعی “metaverse” که در حال حاضر موجود است و در یک ساختار شبه DAO کار می کند، Reddit است، به طور خاص، هر r/subReddit. این «فرعی‌ها» احتمالاً نزدیک‌ترین نمونه‌های متاورزی هستند که واقعاً در دسترس هستند، با امکان آن‌ها برای ایجاد انگیزه در «معدل‌کنندگان» هر واقعیت در فراجهان، و به آنها مسئولیت بیشتری برای حفظ نظم و انضباط می‌دهند.

این گام دیگری به سوی تمرکززدایی از تصمیم‌گیری است، جایی که اختیارات توسط قراردادهای هوشمند اداره می‌شود، شاید حتی با پاشیدن اقتصاد درجه دوم، مدلی که در آن ارزش ایجاد شده توسط یک تراکنش متناسب با مجذور تعداد شرکت‌کننده است. ارزش تولید شده توسط یک معامله با مشارکت بیشتر افراد به طور قابل توجهی افزایش می یابد و انگیزه هایی برای افراد و سازمان ها ایجاد می کند تا در اقتصاد مشارکت کنند و در آن مشارکت کنند.

اما چرا در درجه دوم توقف کنیم؟

علاوه بر این که می‌توانیم تصمیم بگیریم در مورد کدام موضوعات رای سنگین‌تر است، ممکن است به ارائه نمایندگی بیشتر برای باهوش‌ترین و فعال‌ترین اعضای جامعه فکر کنیم. DAO ها می توانند با ارائه یک ساختار حاکمیتی غیرمتمرکز و شفاف برای دنیای مجازی به دستیابی به یک متاورس پایدار کمک کنند، بنابراین کمک می کنند تا اطمینان حاصل شود که متاورس به شیوه ای منصفانه و عادلانه و با در نظر گرفتن منافع همه شرکت کنندگان اداره می شود.

چنین ساختارهایی می‌توانند برای مدیریت توزیع و تخصیص منابع در متاورس، مانند زمین یا دارایی‌های مجازی، برای یک فرااقتصاد پایدارتر و متعادل‌تر مفید باشند.

بریم هسته ای!

متاورس، از برخی جهات، همتای سایبری انرژی هسته ای است: پتانسیل منافع و بلایای عظیم با یکدیگر مطابقت دارند. خوشبختانه، وب – چه اولین، چه دومین یا سومین تکرار باشد – طبق تعریف یک ابزار دموکراتیک است: اگر این چاپ حفظ شود، سناریوهای اورولی مطمئناً رخ نخواهد داد.

اجازه دهید در میان جمع بندی مسائل مهمی که هنوز باید در نظر گرفته شوند، مرور کنیم:

1. بچه ها: چگونه باید در مورد دسترسی کودکان به متاورس رفتار کنیم؟ آیا آنها مانند دنیای واقعی ریسک می کنند یا مستقیماً در سطح کد محافظت می شوند؟ هوش مصنوعی مطمئناً می تواند نقش مهمی در این زمینه ایفا کند، شاید رفتارهای نامناسب را در زمان واقعی فیلتر کند، که همچنان در جدی ترین موارد باید تحریم شود.
2. سلامت: استفاده بیش از حد متاورس منجر به افزایش مشکلات جسمانی می شود که قبلاً تجربه کرده ایم، مانند چاقی و کمردرد، همچنین افسردگی و اعتیاد.
3. نابرابری: ثروت اقتصادی بیشتر منجر به فراتجارب قانع‌کننده‌تر می‌شود، در حالی که افراد فقیرتر باید به تجربه‌ای با کیفیت پایین بسنده کنند، اما ما در مورد موضوعی صحبت می‌کنیم که باید در دادگاه به آن رسیدگی شود.
4. حریم خصوصی: در حال حاضر آزاردهنده است که بدانیم ما بر اساس نحوه و مکان حرکت مکان نما در مورد محتوای خاص نمایه شده‌ایم، اما چه کسی می‌خواهد که متاورسی را دنبال کند که به کجا نگاه می‌کنیم؟

در حال حاضر ارائه یک تعریف مختصر و کامل از متاورز امکان پذیر نیست. چرا؟

زیرا متاورس یک مکان نگهدار، یک مک گافین، یک پروکسی است. ما قادر به توصیف آن نیستیم زیرا فقط اجمالی گذرا از آن را تجربه کرده ایم.

چیزی که ما باید در نظر داشته باشیم این است که هر نیروی هسته ای باید همیشه یک هسته به عنوان نقطه عطف داشته باشد، و در این مورد، این ما هستیم: یک انسان گرایی جدید در راه است، و من نمی دانم که آیا آواتارهای ما نیز می توانند از رنسانس لذت ببرند، فراتر از آن. محدودیت های وجودی ما

الویزا مارچسونی یک مهندس توکنومیکس است.