دادگاه عالی ایالات متحده اینترنت را درک نمی کند


قوانین اخیر در هر دو تگزاس و فلوریدا به دنبال اعمال محدودیت‌های بیشتری بر روی روشی که پلتفرم‌ها می‌توانند و نمی‌توانند محتوا را کنترل کنند، هستند.

گونزالس علیه گوگل با تمرکز بر شکست پلتفرم ها در مقابله با محتوای افراطی، مسیر متفاوتی را انتخاب می کند. پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی به تسهیل سخنان نفرت‌انگیز و دعوت به خشونت که منجر به آسیب‌های دنیای واقعی شده است، از نسل‌کشی در میانمار تا کشتار در اتیوپی و کودتا در برزیل متهم شده‌اند.

جی اس هانس، دانشیار حقوق دانشگاه کرنل در نیویورک می گوید: «محتوای مورد بحث آشکارا وحشتناک و قابل اعتراض است. اما این بخشی از آنچه سخنرانی آنلاین است. و من می ترسم که نوع افراطی محتوا منجر به برخی نتایج یا پیامدهای مذهبی شود که فکر نمی کنم واقعاً بازتابی از پویایی بزرگتر اینترنت باشد.

سالیوان انجمن اینترنت می‌گوید که بحث‌های پیرامون بخش 230 شرکت‌های فناوری بزرگ – که به‌عنوان شرکت‌های خصوصی می‌توانند تصمیم بگیرند که چه محتوایی در پلتفرم‌هایشان مجاز است – را با کل اینترنت ادغام می‌کند.

سالیوان می گوید: «مردم روش کار اینترنت را فراموش کرده اند. از آنجایی که ما یک واقعیت اقتصادی داشته ایم که به این معنی است که پلتفرم های خاصی به موفقیت های چشمگیری تبدیل شده اند، ما شروع به اشتباه گرفتن مسائل اجتماعی کرده ایم که مربوط به تسلط قاطع یک بازیکن یا تعداد انگشت شماری از بازیکنان است که مشکلاتی را با آنها دارند. اینترنت.”

سالیوان نگران است که تنها شرکت‌هایی که می‌توانند از چنین مقرراتی جان سالم به در ببرند، پلتفرم‌های بزرگ‌تر باشند، و این باعث می‌شود که پلتفرم‌های Big Tech در حال حاضر از آن برخوردار باشند.

تصمیمات اتخاذ شده در ایالات متحده در مورد مقررات اینترنت نیز احتمالاً در سراسر جهان بازتاب پیدا می کند. Prateek Waghre، مدیر سیاستگذاری در بنیاد آزادی اینترنت در هند، می گوید که یک حکم در مورد بخش 230 می تواند سابقه ای برای سایر کشورها ایجاد کند.

Waghre می‌گوید: «این کمتر به جزئیات پرونده مربوط می‌شود. “این بیشتر در مورد [how] هنگامی که شما یک مقررات تجویزی یا سابقه ای از ایالات متحده دارید، آن وقت است که کشورهای دیگر، به ویژه آنهایی که تمایل به اقتدار دارند، از آن برای توجیه مداخلات خود استفاده می کنند.

دولت هند در حال حاضر اقداماتی را برای کنترل بیشتر بر محتوا در داخل کشور انجام می دهد، از جمله ایجاد یک کمیته منصوب از سوی دولت برای تعدیل محتوا و اجرای بیشتر قوانین فناوری اطلاعات کشور.

Waghre مشکوک است که اگر پلتفرم‌ها مجبور باشند سیاست‌ها و ابزارهایی را برای انطباق با بخش 230 اصلاح‌شده یا کاملاً حذف شده اجرا کنند، احتمالاً همان روش‌ها و استانداردها را در بازارهای دیگر نیز اعمال خواهند کرد. در بسیاری از کشورهای جهان، پلتفرم‌های بزرگ، به‌ویژه فیس‌بوک، آنقدر فراگیر هستند که اساساً به عنوان اینترنت میلیون‌ها نفر عمل می‌کنند.

او می‌گوید: «وقتی شروع به انجام کاری در یک کشور می‌کنید، از آن به عنوان سابقه یا دلیلی برای انجام همان کار در کشور دیگر استفاده می‌شود.