خانه‌ها در شهرها نسبت به مناطق روستایی یا حومه شهر کمتر احتمال دارد که پارکینگ خارج از خیابان داشته باشند، و طبق داده‌های سرشماری ایالات متحده، ۷۸ درصد از خانه‌های آمریکایی متعلق به ساکنان دارای گاراژ یا گاراژ هستند، در مقابل فقط ۳۷ درصد برای خانه‌هایی که اجاره‌ای هستند. . هال می‌گوید: «این بار مطمئناً توسط کسانی که در مناطق شهری زندگی می‌کنند بیشتر احساس می‌شود، زیرا در ایالات متحده گاراژهای خصوصی با دسترسی به برق تقریباً در خارج از مراکز شهری متراکم هستند. حتی در شهرهای ایالات متحده، پارک کردن خارج از خیابان نسبتاً رایج است، اما این پارکینگ ها اغلب در گاراژهای مشترک هستند که ممکن است دسترسی به برق وجود نداشته باشد.
به طور خلاصه، شهرهایی که بیشترین نیاز را به خودروهای برقی دارند، با آنها دشمنی بیشتری دارند، و ساکنان کم‌درآمدی که با کنار گذاشتن بنزین بیشترین سود را از نظر مالی می‌برند، می‌توانند در نهایت حق بیمه پرداخت کنند. نصب انبوه نقاط شارژ در سراسر شهرها – در خیابان ها، در پارکینگ های مسکونی، در مکان های خرده فروشی و دفاتر – می تواند اولین چالش را برطرف کند، اما اطمینان از عادلانه بودن شارژ EV مشکل سخت تری برای حل آن است.
در این میان، ساکنان شهرهایی که درآمد کمتری دارند، یا هزینه بیشتری برای خودروی برقی می‌پردازند یا اصلاً رانندگی نمی‌کنند. هال می‌گوید: «هر یک از این گزینه‌ها نابرابری اقتصادی را تقویت می‌کند، و همچنین ممکن است به درک عمومی از وسایل نقلیه الکتریکی به‌عنوان یک فناوری برای افراد ثروتمند و نه برای جامعه بزرگ‌تر کمک کند، و مانع از تلاش‌ها برای تسریع پذیرش شود.»
برای کمک به کاهش شکاف، نرخ برق EV را می توان از طریق مقررات یا اغوای به شرکت های برق کاهش داد. بریتانیا باید در مالیات بر ارزش افزوده (VAT) تجدید نظر کند، زیرا برق خانگی 5 درصد مالیات بر ارزش افزوده دارد، در حالی که برق فروخته شده در نقاط شارژ دارای مالیات بر ارزش افزوده 20 درصد است.
راه حل های دیگری نیز وجود دارد. Bonsu خواستار شارژرهای سریع‌تر در جوامع است و نه فقط پمپ بنزین‌ها، در حالی که هال پیشنهاد می‌کند در تمام ساختمان‌های جدید یا ساختمان‌هایی که در حال بازسازی اساسی هستند، چه مغازه‌ها، خانه‌ها یا بلوک‌های اداری، به نقاط برق الکتریکی نیاز باشد. هال هشدار می دهد که فرض کنیم فقط کارگران یقه سفید شارژر می خواهند که باید در پارک های صنعتی، مکان های خرده فروشی و هر جای دیگری که مردم کار می کنند نصب شوند. هال می‌گوید: «اگرچه مدتی طول می‌کشد تا تأثیر بگذارد، اما می‌تواند به اطمینان حاصل شود که وقتی وسایل نقلیه الکتریکی اکثریت ناوگان را تشکیل می‌دهند، رانندگان بیشتری به شارژ مقرون‌به‌صرفه و راحت دسترسی خواهند داشت.»
اما مشکل بیشتر از در دسترس بودن زیرساخت وجود دارد – شبکه های شارژ بسیار پیچیده هستند و بار اضافی فراتر از هزینه مالی را اضافه می کنند. ده‌ها تامین‌کننده وجود دارد که هرکدام اپلیکیشن پرداخت، سیستم‌های اشتراک و قیمت‌های خاص خود را دارند، بدون اینکه به هزینه‌های اتصال و سایر هزینه‌های اضافی و شارژرهای مختلف اشاره کنیم. پاتریک ریچ، مدیر عامل و یکی از بنیانگذاران برنامه شارژ جمع‌آوری و پرداخت Bonnet، می‌گوید: «تجربه کاربری که با استفاده از شارژرهای عمومی در مقابل شارژر خانگی به دست می‌آید، شب و روز است.
شکایت دیگر قابلیت اطمینان است: رانندگان در نقاط شارژ ظاهر می شوند تا متوجه شوند در حال استفاده هستند، از سرویس خارج می شوند یا با خودروی خود سازگار نیستند. ملانی شافلبوهام، مدیر اجرایی و یکی از بنیانگذاران Zap-Map می‌گوید: «مردم دیگر چندان نگران برد نیستند، اما اضطراب شارژر دارند – وقتی شارژ می‌شوند، می‌خواهند مطمئن باشند که کار می‌کند و برای استفاده در دسترس است.