مال شاپیرو اکولوژی طبیعت این مطالعه همچنین بر روی اتفاقاتی که ممکن است برای سایر ژنوم‌های خرس‌های قطبی در طول دوره‌های کم یخ رخ داده باشد، متمرکز شد – در این مورد، در حدود 120000 یا 125000 سال پیش، زمانی که به گفته شاپیرو، سطح یخ قطب شمال مشابه سطح یخ امروزی بود. اما در اینجا، او به رابطه بین خرس های قطبی و خرس های قهوه ای نگاه کرد.
تیم او با استفاده از ژنوم برونو و ژنوم خرس‌های قطبی، خرس قهوه‌ای و خرس سیاه، یک درخت فیلوژنتیکی ساختند – به نوعی شبیه یک نقشه تکاملی که نشان می‌دهد چگونه خرس‌ها از یک اجداد مشترک در طول زمان جدا شدند. (شاپیرو توانست از یکی از ژنوم‌های خرس قطبی گرینلند جنوب شرقی لایدر در تجزیه و تحلیل‌های خود استفاده کند، اگرچه فاصله زمانی بین زندگی آن و برونو بسیار زیاد است. او می‌گوید این مجموعه نمونه “100000 سال تکامل را از دست داده است.”)
از این تجزیه و تحلیل و سایر تجزیه و تحلیل‌ها، دانشمندان به شواهدی دست یافتند که نشان می‌دهد حدود 20000 سال قبل از تولد برونو، خرس‌های قهوه‌ای و خرس‌های قطبی برای تولید فرزندان دورگه مخلوط شده‌اند. دانشمندان فرض کردند که در این دوره گرم، خرس های قطبی ممکن است راه خود را به ساحل باز کرده باشند. لاشه پستانداران دریایی که آنها شکار می‌کردند می‌توانست خرس‌های قهوه‌ای را جذب کند که به فرصت‌های جفت‌گیری منجر می‌شد. شاپیرو می گوید که در نتیجه بالقوه این آمیختگی باستانی، تا 10 درصد از ژنوم خرس قهوه ای مدرن از اصل و نسب خرس قطبی می آید.
با توجه به سوابق محدود فسیلی و پیچیدگی های تکامل، تعیین چگونگی و زمان ترکیب خرس های قطبی و خرس های قهوه ای، تخصصی شدن بیشتر یا واگرایی، کار دشواری است. اندرو دروچر، محقق خرس قطبی در دانشگاه آلبرتا که به این مطالعات وابسته نبود، می‌گوید: «تکامل فرآیندی نامرتب است. او فرآیند گونه‌زایی تکاملی را به «دسته‌ای عظیم از درختان انگور که از پایه درخت می‌خزند» تشبیه می‌کند، متقاطع و در هم می‌پیچد. او می‌گوید: «در نهایت، برخی از آن تاک‌ها ممکن است مسیر خود را پیدا کنند، و این همان چیزی است که گونه‌های ما هستند. اما در این فرآیند، آنها می توانند از روی هم عبور کنند، می توانند دوباره وصل شوند و فیوز شوند، و مطمئناً جدا کردن آن غیرممکن است، زیرا آنها بسیار به هم مرتبط هستند.
لیدر می‌گوید، با این حال، این دو مطالعه با هم مرتبط هستند، «به این معنا که: خرس‌های قطبی زمانی که یخ‌های دریا کم بود، کجا ماندگار شدند و چگونه؟» این تحقیق ممکن است بینشی در مورد اینکه چگونه خرس‌ها در گذشته – و خرس‌های گرینلند جنوب شرقی امروزی – در آب و هوای گرم‌تر با یخ کمتر زنده مانده‌اند، ارائه دهد.
اما دانشمندان می‌گویند که تغییرات ژنتیکی چگونه در شکل فیزیکی ظاهر می‌شوند و چگونه این تغییرات ممکن است به خرس‌ها کمک کند تا از رویدادهای گرمایش گذشته جان سالم به در ببرند، هنوز سؤالات باز است. و این نتایج مطالعه نباید باعث شود ما احساس کنیم که مشکل گرمایش قطب شمال حل شده است، یا اینکه خرس‌های امروزی می‌توانند به راحتی خود را با سطوح یخ‌های دریا که به سرعت در حال کوچک شدن هستند وفق دهند. لیندکویست می گوید: «به نظر می رسد گرمایش جهانی خیلی سریع اتفاق می افتد. او از خود می‌پرسد که آیا خرس‌های قطبی «می‌توانند ادامه دهند».
به هر حال، خرس‌های قطبی به عنوان منبع غذایی خود به فوک‌ها و فوک‌ها به یخ دریا وابسته هستند. دروچر می‌گوید: «بخش‌هایی از قطب شمال وجود دارد که قبلاً زیستگاه‌های بسیار خوبی برای فوک‌ها و زیستگاه‌های بسیار خوبی برای خرس‌های قطبی بودند. اما دیگر یخ دریا در آنجا وجود ندارد. و در نتیجه، عملاً هیچ خرسی وجود ندارد. مهر و موم بسیار کمی وجود دارد و اکوسیستم اساساً از هم پاشیده است.»
پس چه چیزی واقعاً می تواند کمک کند؟ لادر می گوید: «اقدام جهانی در مورد تغییرات آب و هوا». “خودشه.”