اولسون واقعاً سند Date Me خود را تبلیغ نکرد، اما Chana Messinger، معلم و وبلاگ نویس، آن را در مارس 2021 توییت کرد، گفت: “من عاشق این ژانر کارها هستم: افرادی که خودشان را در آنجا مطرح می کنند، به طور واضح و علنی می گویند که یک شریک می خواهند، و می دانند که چه کسی هستند و به دنبال چه هستند.” مسینجر در ادامه رشته‌ای از برخی از اسناد مورد علاقه خود را به اشتراک گذاشت که جشنی از خرده فرهنگ است. مرور آنها جذاب و کمی فضولانه است. آنها همچنین به طول توجه بسیار طولانی تری نسبت به Tinder نیاز دارند.
من با اولسون تماس گرفتم تا از او بپرسم که چه چیزی او را برای انتشار یک سند Date Me ترغیب کرد. همه گیر شدن بخشی از این داستان است، زیرا البته اینطور است. کاترین اولسون در توییتر به من گفت: “به دلایل واضح، من اغلب به مهمانی ها، رویدادهای گروهی یا ملاقات با دوستان دوستان نمی رفتم.” “من چیزی می خواستم که معرفی دوستان از دوست را در دنیای همه گیر فعال کند.”
با این حال، عمدتاً اولسون فقط می‌خواست افرادی را که به این سبک دوستیابی علاقه‌مند نیستند، فیلتر کند و برای یافتن همسر مناسب به اتفاقات تکیه نکند. “اگر خودانگیختگی هنوز جواب نداده است، چرا به آن کمک نکنیم؟” او برای من نوشت
همه اینها عمیق است گویا. شما ممکن است بگویید عملی نیز هست، مگر اینکه تمایز بین عملی و عقلانی این روزها در سیلیکون ولی مهم است، زیرا عقل گرایی اکنون خرده فرهنگ تأثیرگذار خودش است. تقریباً تمام افرادی که در این داستان به آنها اشاره شده است، عقل‌گرا هستند یا به قول اولا، دارای ارزش‌های مرتبط با نوع‌دوستی مؤثر هستند. اولسون گفت که او فکر نمی‌کند که سند دوستیابی قالبی فراتر از این حلقه‌ها باشد: «این همیشه (؟) چیزی برای انتقال در جوامع خرده‌فرهنگی ما بوده است. این یک قالب “توسط نردها، برای نردها” است!
اما مطمئنا، دوستیابی و عشق، همیشه قابل بهینه نیستند. ما فکر می‌کنیم که می‌دانیم چه می‌خواهیم، اما در واقع در ارزیابی چیزهایی که ما را خوشحال می‌کند بسیار احمق هستیم. یا همانطور که WIRED قبلاً توضیح داد، «پیش‌بینی شرکای عاشقانه خوب با داده‌ها دشوار است. پیش بینی شرکای عاشقانه دلخواه با داده ها آسان است. و این نشان می‌دهد که بسیاری از ما همگی اشتباه قرار می‌گیریم.»
مانند بسیاری از افراد، من از برنامه‌های دوستیابی به‌صورت خاموش و روشن استفاده کرده‌ام، و عمیق‌ترین درک من، که خیلی عمیق نیست، این است که افرادی که در مکالمات واقعی به آنها علاقه دارم، اغلب افرادی هستند که ممکن است از آنها عبور کرده باشم. در یک برنامه همچنین، من هرگز مستند Date Me را انجام نداده‌ام، زیرا به نظر می‌رسد آزاردهنده است، اما یک بار یک ویژگی 5000 کلمه‌ای منتشر کردم که عملاً مجرد بودن من را فریاد می‌زد، بنابراین همان تفاوت.
به نظر می رسد اسناد Date Me گام بعدی طبیعی در تکامل دوستیابی آنلاین باشد، نه به این دلیل که نتایج لزوماً بهتر است، بلکه به این دلیل که خود اسناد حداقل یک شکل مؤثر از ابراز وجود احساس می کنند. آنها ضد برنامه هستند، زیرا از وسعت وب باز استقبال می کنند و از ایده آل ها، الگوریتم های مبهم و الگوهای برنامه های دوستیابی کانتینری شانه خالی می کنند. برنامه‌ها و وب، وب و برنامه‌ها، و ما ادامه می‌دهیم. به نوعی، این جزر و مد طبیعی دوستیابی نیز هست. بسته به نیازها و خواسته هایمان، به تناوب استخرهای دوستیابی خود را گسترش می دهیم و آنها را کوچک می کنیم. یا، عمودی می‌کنیم – گزینه‌هایمان را به دلیل مذهب، فرهنگ یا سن محدود می‌کنیم – و وقتی این کار جواب نمی‌دهد، دوباره افقی می‌شویم. (و منظور من این نیست که به عنوان یک تعبیر، اگرچه، مطمئنا، چرا که نه.)